Zondag 25 december 2005. We moeten vroeg op deze eerste Kerstdag, want om half zeven worden we opgewacht door Stephen voor onze tweede gamedrive. We rijden weer door dezelfde toegangspoort het park in, maar gaan vandaar door een bebost gebied waar we al snel een paar Giraffes zien. Het is nog een beetje fris, maar al gauw krijgt de opkomende zon kracht. Het weer is mooi en er is weinig wind. Het is stil en we wanen ons alleen in de Masai Mara.

Alleen de vogels laten zich zien en horen, soms half verscholen, zoals de D'Arnaud 's Barbets. Een drietal Yellow-billed Oxpeckers rijdt mee op de rug van een zebra en een Grey-backed Fiscal Shrike zit op de uitkijk in een boom.

De Sooty Chat is ver weg, maar nog net te herkennen aan zijn wiite plek op zijn schouders. Yellow-throated Longclaw is een algemene vogel van grasland. Hij lijkt op de Pangani Longclaw die we ook nog gaan zien.

We zien niet zoveel zoogdieren totdat we weer in meer open terrein kwomen. Een groepje gnoes, heeft weinig interesse in ons en zoeken het een stukje verderop. Hier niet de hectische en waanzinnige beelden van de rivier de Mara overstekende gnoes, die worden belaagd door krokodillen. Het ziet er erg vreedzaam uit.

Ik had mijn nieuwe camera meegenomen en mijn 170-500 mm lens aan laten passen voor het digitale werk. Hieronder zie mij aan het werk. Het dak van de auto bleek bij gebruik van de pittenzak een uitstekend statief. De Thomson's Gazelle staat precies op ons pad, maar ik kan nog net een plaatje schieten voordat hij wegsprint.

In de savanne zijn aaseters goed vertegenwoordigd. In de Masai Mara zien we vandaag wel vier soorten gieren.

Iets verderop is een groepje giraffen. De Masai Giraffen is de grootste soort giraffe. De eerste die we zien lijkt ons een lift te vragen aan de kant van de weg. Het volgende exemplaar kijkt ons verbaasd aan. Ik ben meer geinteresseerd in de Augur Buzzard, even verderop in een struik.

Ook leuk is de Yellow-billed Oxpecker, die de giraffe ontdoet van teken en insecten. De geelsnavelossenpikker heeft wel een rode punt aan zijn gele snavel, maar de roodsnavelossenpikker heeft alleen rood in de snavel.

Het Coke's Hartebeest , ook wel Kongoni genoemd, is een van de 8 ondersoorten van hartebeesten. Deze ondersoort komt voor in Kenia en Tanzania.

We vinden een pas gedode buffel. Geen spoor van de dader denken wij, totdat we achterom kijken! De vliegen komen in groten getale op het bloed op de snuit van de leeuwin af. Een Maraboe wacht even verderop geduldig tot hij aan kan schuiven bij het feestmaal.

Dan volgt een ontbijt, lekker relaxen bij het zwembad, een lunch en weer relaxen. Ja, het leven tijdens een safari is zwaar. Caroline en Gina zijn uitgeteld, Erik leest en ik ga op pad om met mijn fototoestel het hotelterrein te verkennen.

Ik zie naast veel mooie bloemen twee soorten hagedissen, de Spiny Agama en de Cape Grass Lizard. Soorten die ik thuis pas op naam breng.

Een Grey-headed Sparrow werkt lekker mee, dus die krijg ik redelijk beeldvullend op de foto, iets wat lang niet altijd lukt.

Om precies 16.00 uur staat Stephen weer voor met zijn bus voor onze 3e game-drive. We rijden nu door het meest zuidoostelijke deel van de Masai Mara. We zijn bijna de enige toeristen in dit deel wat de pret alleen nog maar vergroot. De eerste dieren die we tegenkomen zijn een paar zadeljakhalzen met een drietal jongen. VZe zijn niet schuw en dus schiet ik erop los, met mijn fototoestel wel te verstaan!

Er zijn nog meer slachtoffers gevallen. Een zebra heeft het leven gelaten , maar wie daarvoor verantwoordelijk is, is onduidelijk. Niet de hier verzamelde gieren en de Maraboe in ieder geval.

Van boven naar beneden en van groot naar klein, de Marabou Stork, Rüppels Vulture en de White-backed Vulture.

De Warthog, het Wrattenzwijn en de Burchells Zebra zijn niet de laatste twee dieren die we zien. We zien namelijk ook een derde lid van de Big-five, de Olifant, maar die is zover weg, dat we hem wel tellen, maar dat hij zelfs op de (onderste van de 3 foto's niet te zien is.

Een andere nieuwe soort voor ons is de Defassa Waterbuck, hier een foto van een vrouwtje . Vrouwtjes hebben geen hoorns.

We verlaten de glooiende savanne, die de Masai Mara kenmerkt en bij het steeds minder wordende licht verandert het landschap van grazig groen, naar dor geel en dramatisch grijs. Ons bezoek aan de Masai Mara zit er bijna op.

De avond vullen we met een diner en we gaan kijken op een plek waar ze vleesafval aan de hyena's voeren. De hyena's komen inderdaad en het is leuk om deze vervaarlijke dieren van dichtbij te zien. We kunnen er geen foto's van maken helaas. Op de foto's hebben Caroline en Erik het beter naar hun zin lijkt het, maar ondanks vooral mijn seombere gezicht heb ik het prima naar mijn zin. Lekker buiten in de natuur, nieuwe dieren spotten en genoeg te fotograferen.
Morgen gaan we naar Lake Nakuru.